Herkese merhabalar,hayırlı cumalar.
Blog yazmaya başladığımdan beri her yıl,aynı gün ve aynı saatte yazdığım bir Bu dakikalarda yazısıyla daha sizlerleyim.Tabi yine her yıl olduğu gibi bu yazının yanında ona uygun bir de tarif var.Blog yazdığım sürece de her yıl bugün az da olsa tarihe not düşmeye devam edeceğim.Daha evvel ki yazılarımı okumadıysanız bu dakikalarda ne olmuş bilmiyorsunuz ama eminim çoğunuz tahmin ettiniz.
Altı yıl önce bugün, bu dakikalarda canıma bir can daha eklenmişti.Gözümün önünde benimle birlikte büyüyen,sevmeye ,koklamaya doyamadığım bambaşka bir güzellik.Kesinlikle daha evvel böyle bir şeyle hiç karşılaşmamıştım,hala da onun gibisi çıkmadı karşıma.Bazen düşünüyorum da blogum bile onunla güzel.Onunla ilgili bir şeyler yazdığımda o yazı bir başka anlam kazanıyor sanki.
Onu elime ilk aldığımda sadece 3800 gr'dı,minicikti,tek derdi gazdı (hem de ne gaz :).Şimdi ise hangi okula göndersek,gelişimine nasıl katkıda bulunsak gibi kaygılarla baş etmeye çalışıyoruz.Hani büyüklerimiz hep der ya ''büyüdükçe dertleri de büyüyor ''diye ne kadar doğruymuş,gazlı (kolikli)günlerini bazen aramıyor değilim :)
Ama her daim şükretmek bir annenin mayasında olmalı ki,ne olursa olsun her seferinde ''Allah daha beterinden korusun'' der ve şükrederiz.Mesela şuan ateşler içinde yatıyor,doğun gününde hasta yavrucum,ama yine de şükrediyorum soğuk algınlığıdır,bir kaç güne geçer diye.
Bugün bir kez daha gözlerinin içine bakarak,iyi ki seni doğurmuşum,iyi ki annen olmuşum dedim ona,tıpkı ömrümün kalan kısmında diyeceğim gibi.
Daha evvel ki yıllarda da bu duyguların aynını belki biraz farlı cümleler ve konulara değinerek yazdığım için çok uzatmak,kendimi tekrarlamak istemiyorum.Her yıl yazmamın sebebi, duygularımı sizlerle paylaşmak ve tarihe not düşmek.Sonra geriye dönüp bıkmadan ,usanmadan hepsini tek tek okumak.Mesela az önce daha evvel yazdığım iki yazıyı da okudum,bir şey değişmiş mi ? tabi ki hayır,sadece gelişmeler ve cümleler değişmiş,duygu yine o duygu,hep de aynı kalacak.
Sağlıcakla kalın...
